سلام...
میخوام بدونم آدمها چرا زود از همدیگه سیر میشن؟
چرا تو این دوره زمونه هیچکس واسه هیچ کس اهمیت نداره؟

بیرون وام دار درون شماست...

بیرون ز تو نیست, هر چه در عالم هست

از خود بطلب, هر آنچه خواهی که تویی

اکثر آدمها فکر میکنن که اون چیزی که باعث خوشحالی و شادابی آدم میشه عواملی هستن که دور و ورش هستند و زیبایی و طروات اون عوامل باعث شادی اونا میشه. درحالی که واقعیت این نیست این نگاه ماهاست که شادی و غم رو میاره. هرکس درونش هرجوری باشه بیرون رو هم همونطوری ترسیم میکنه. طبیعت زیباست آسمون زیباست سبزی درختها و درخشش خورشید و... همه زیبا هستند اما برای کی؟ آیا هر کسی که در هر وضعیت ذهنی باشه اینا واسش زیباست؟مثلا تو ایام عید همه خوشحالند؟ یا فقط اونایی که آرامش روحی و روانی دارند؟ کسی که شب قبل از عید پدرش رو از دست داده میتونه روز عید خوشحال باشه؟ روز جشن و عید و روز عزا و غم و ناکامی مربوط به روزش نیست بلکه مربوط به خود ماست . به قول مولوی:

عید هرکس در درون وی بود

چون عزا آنجاست , عیدش کی بود؟

وقتی که آدم خوشحال و سر حال باشه زیبایی های بیرون مکمل اون میشن و وضع خوشایندی پیش میاد. ولی به محض اینکه درون شما بهم ریخته باشه تمام زیبایی های دنیا تبدیل به زشتی میشه. مثل وقتی که به یه باغ میرید و از اون لذت میبرید و وقتی به شما میگن توی این باغ به این زیبایی حبس شدید و قراره که غروب به دار آویخته بشید.اون موقع باغ مثل جهنمه واسه شما همون باغی که داشتید ازش لذت میبردید.

امیدوارم درون هیچکس غمی نباشه و همتون از زندگی لذت ببرید همیشه.

خدا کنه هیچکس هم هدفش رو تو زندگی گم نکنه و مثل من علاف نباشه و بیکار که خیلی بده.

آهان یه چیز دیگه هم هست ما آدمها یه عمره داریم دروغ میگیم هممون ولی باید اینو بدونیم که خیلی بده و باعث مشکلات زیادی تو زندگی میشه و هیچ دروغی هم مصلحتی نیست.

شاد و پیروز باشید تو زندگی.