ارتباط شخصیت و دست دادن...

معمولا کسی به ما یاد نمیده که چطور دست بدیم. اما اگه دقت کرده باشین خانومها و آقایون به شکلهای متفاوتی دست میدن. حتی این تفاوت رو توی شغلها و شخصیت های مختلف و وضعیتهای روحی متفاوت میشه دید. وقتی خانومها می خوان احساسات صادقانه و صمیمی خودشون رو به خصوص توی مواقع بحرانی زندگی نسبت به خانومهای دیگه ابراز کنند , با همدیگه دست نمیدن بلکه دستهای فرد مقابل رو به نرمی توی دستهای خودشون میگیرند و با حالت چهره , همدردی عمیق خودشون رو بیان میکنند. اینطور رفتاری توی برخورد با آقایون کمتر پیش میاد. به نظر میرسه خانومها این رفتار رو فقط واسه ارتباط با همجنساشون انتخاب میکنند.

از طرز دست دادن افراد میشه خیلی از خصوصیات کلی یا لحظه ایی اونا رو با دقت زیادی تشخیص داد. کف دست عرق کرده و خیس نشون دهنده دلهره و نوعی هیجان غیر عادیه. اگه کف دست شما زیاد عرق میکنه به احتمال زیاد شخصیت نگران و مضطربی دارید. یادتون باشه که اگه این خصوصیت رو دارید قبل از دست دادن دستهاتونو خشک کنید. بعضی بیماری ها هم توی کف دست شما علائم خاصی ایجاد میکنند. توی بیماری پرکاری غده تیروئید کف دستها مرطوب و گرم میشه و توی اضطراب و اختلالات هراسی کف دستها مرطوب و سرد میشه. سست و شل دست دادن معرف شخصیتی سرد , درونگرا و احتمالا متکبر هستش . بیش از اندازه محکم دست دادن هم به همین اندازه ناراحت کننده است و خارج از عرفه مخصوصا توی اولین برخورد باید از هر دو نوع بپرهیزیم. وقتی با کسی دست میدین دقت کنید که دست اون روی دست شما قرار میگیره یا زیر دست شما؟ اگه کف دست کسی تو دست دادن روی کف دست دیگری قرار بگیره نشون دهنده تمایل به تسلط و اعتماد به نفس اون و همچنین علاقه به کنترل رابطه از طرف اون هستش . اما در حالت برعکس نشون دهنده تمایل اون فرد به تحت تسلط بودن و واگذاری حق تصمیم گیری شخصی به فرد مقابل هستش. همچنین وقتی کسی موقع دست دادن دست خودش رو بالاتر از حد معمول(در حدود کمر) گرفت نشون دهنده تکبر و رییس مآبی اون فرده.

اما دست دادن با شغل افراد هم رابطه داره. مثلا خیلی از ورزشکارا موقع دست دادن نیرو و قدرت خودشون رو کنترل میکنند در نتیجه به آرومی دست میدند. هنرمندان چیره دست و ماهر , نوازنده ها و جراح ها هم مراقب دستاشونند و به اونها حساسند و توی محافظت از اونها تلاش میکنند. دست دادن دیپلماتیک هم مخصوص سیاستمدارهاست که این از خصوصیتهای بارز آمریکایی هاست. این نوع دست دادن مخصوصا طی مبارزات انتخاباتی توسط کاندیدها و یا ملاقاتهای رسمی سران و وزیران دیده میشه. شکل معمول اون گرفتن دست طرف مقابل با دست راست و گذاشتن دست چپ رو اون هستش همچنین گرفتن شونه یا بازو با دست چپ موقع دست دادن یه امر طبیعیه. تهنیت و سلام دو دوست قدیمی به این شکل هم پذیرفتنیه اما برای خیلی از افراد توی مواجهه با کسانی که آشنایی چندانی ندارن اینطور دست دادن ناخوشاینده. اونا این کار رو به عنوان حرکتی تظاهر آمیز و ریا کارانه تلقی میکنند. اما هنوز خیلی از سیاستمدارها به انجام این عمل اصرار دارند!

همچنین آداب و رسوم دست دادن توی کشورها و فرهنگهای مختلف متفاوته. فرانسویها درست مثل ما وقت ورود و خروج با هم دست میدند. آلمانیها فقط یه بار دست میدند. بعضی از آفریقاییها بعد از هر بار دست دادن بشکن میزنند که حاکی از رهایی و آزادیه. مردم بعضی از کشورها هم دست دادن رو خوب نمیدونند. امریکایی ها خیلی محکم دست میدند که احتمالا از رقابتهای سنگین جسمی مثل کشتی سرخ پوشها نشات گرفته. پیچیده ترین شکل دست دادن رو سیاه های امریکایی دارند که از چند عمل پیچیده تشکیل شده!

دست دادن شکل تکامل یافته ایی از ارتباط غیر کلامیه که طی سالهای سال به نمادی جهانی توی ارتباطات بدل شده. مثلا با نگه داشتن دو دست که دلالت بر همراه نداشتن سلاح میکرده بعدها به درود و تهنیت و صلح طلبی در بدو خوشآمد تبدیل شده. رومی ها با الهام از این عمل دست به سینه میگذاشتن . اونها حتی به جای دست دادن بازوهای همدیگه رو می گرفتند. دست دادن امروزی نشونه ایی از خوشآمد گویی و پذیراییه. تماس کامل دو کف دست نشونگر صمیمیت و حاکی از یکرنگی و یکی بودنه.

پس بیایید همه با هم با صمیمیت دست بدیم .